O tym, że długotrwały stres ze zdrowym stylem życia nie ma nic wspólnego, nikogo przekonywać nie trzeba. Wszyscy wiemy, że przyczynia się on do rozwoju wielu chorób, że każdy lekarz zaleci unikanie go.

Nie zmienia to jednak faktu, że większość z nas mniej lub bardziej świadomie decyduje się na życie w nim. Nie ma się co oszukiwać, zupełne wyeliminowanie go z codzienności jest zadaniem niemal niemożliwym. Niemniej, nic nie stoi na przeszkodzie, by nie iść na łatwiznę, nie płynąć z prądem niczym śnięta ryba i podjąć starania, by go ograniczyć. Niekiedy wystarczy zadbać o właściwą ilość snu, dobre odżywianie czy pół godziny dziennie tylko dla siebie.

Dlaczego? Powodów nie brakuje.

Stres maluje się na twarzy

Osobę żyjącą w ciągłym stresie łatwo zauważyć w tłumie. Odbija się on bowiem dobitnie na tym, jak ona wygląda. Odpowiada on za jej problemy z cerą (trądzik, ziemisty odcień, tzw. wory pod oczami, suchość skóry) oraz z włosami (wypadanie, kruchość, matowość) i z paznokciami (łamliwość, przebarwienia). Do tego może dojść albo zbyt wysoka masa ciała (gdy ma tendencję do zajadania stresu) lub wychudzenie (gdy ogranicza w jego wyniku jedzenie). Charakterystyczna może być również postawa, za którą odpowiadają napięcia mięśniowe w okolicach karku.

Choroby

Stres działa destrukcyjnie na serce i układ krążenia. Nie bez powodu nadciśnienie, zawały i udary częściej spotykają ludzi, którzy więcej się stresują. Zaburzenia w gospodarce hormonalnej wywołane stresem przyczyniają się również do osteoporozy i chorób układu pokarmowego. Znacznie obniża się wchłanianie substancji odżywczych, co przekłada się na rozliczne zaburzenia w całym organizmie. Do tego dochodzą lęki, bezsenność, zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne i depresja.

Konsekwencje

Skutki długotrwałego stresu są szczególnie niebezpieczne dla osób cierpiących na choroby autoimmunologiczne. Zaostrza on bowiem objawy takich chorób jak:

• reumatoidalne zapalenie stawów,
• cukrzyca typu 1,
• choroba Gravesa-Basedowa,
• choroba Hashimoto czy
• wrzodziejące zapalenie jelita grubego.

Odpowiedzialne za ten stan rzeczy jest wzmożone wydzielanie koryzolu. Ten hormon jednocześnie mobilizuje organizm do walki w sytuacji zagrożenia, jak i potęguje jego walkę z własnymi tkankami. Ponadto długotrwały stres u kobiet może powodować rozregulowanie cyklu, zahamowanie jajeczkowania, a w konsekwencji również bezpłodność.

Reakcja stresowa organizmu w zamierzeniu miała sprawić, by nasz prahistoryczny przodek w zetknięciu z dzikim zwierzęciem, które chciało go pożreć, mógł zmobilizować wszystkie swoje siły i ujść z życiem. Niestety, na życie we współczesnym świecie, w którym o wiele większym zagrożeniem niż lwy i tygrysy są nieustająco goniące terminy czy spłaty kolejnych rat kredytu, ewolucja nas nie przygotowała. Warto jednak wiedzieć, czym grozi niezadbanie o siebie i samemu dzielnie się bronić wszelkimi możliwymi sposobami.

Zadbaj zatem o siebie!

źródło: ulicaekologiczna.pl, foto:pixabay.com