Dziś odbył się pogrzeb byłego prezydenta Elbląga – Józefa Gburzyńskiego. Na cmentarzu na Dębicy pojawił się prezes Prawa i Sprawiedliwości Jarosław Kaczyński.

Józef Gburzyński, pierwszy prezydent Elbląga po 1989 r. zmarł 15 lutego br. Dziś na cmentarzu Dębica wśród wielu osób pojawił się również prezes PiS – Jarosław Kaczyński. 

Prezes PiS wygłosił mowę pożegnalną na pogrzebie, wspominając prezydenta Gburzyńskiego oraz historię Elbląga z przełomu lat 80 i 90 z poprzedniego wieku.

Jarosław Kaczyński wspominał Józefa Gburzyńskiego z czasów walki działaczy „Solidarności” o przemiany demokratyczne w Polsce.

– Należał do pokolenia, któremu przyszło walczyć już w latach 70-tych o Polskę niepodległą. To wówczas w Gdańsku, Szczecinie oraz Elblągu rozpoczął się marsz ku wolności. Józef Gburzyński brał w tym udział – mówił Jarosław Kaczyński.

Kaczyński wspominał również działania Józefa Gburzyńskiego w latach 80-tych, kiedy to organizował strajk w zakładach „Zamech”.

– Później przyszło nowe zadanie, czyli tworzenie w Elblągu samorządu. Został pierwszym prezydentem Elbląga i pełnił funkcję przez całą kadencję – wspominał Jarosław Kaczyński.

Prezes PiS przypomniał też te cięższe czasy – chorobę Józefa Gburzyńskiego. Podkreślił jednak, że pozostał On nadal aktywny, działając społecznie.

– Dzisiaj żegnamy człowieka, który na tej ziemi odegrał wybitną rolę. Walczył o to, co dla nas wszystkich powinno być najważniejsze, o wolność obywatelską – podkreślał Kaczyński.

Był absolwentem technikum mechanicznego w Elblągu. W latach 1968–1982 pracował jako monter w Gdańskim Przedsiębiorstwie Konstrukcji Stalowych i Urządzeń Przemysłowych „Mostostal”, jako brygadzista w Przedsiębiorstwie Remontowo-Montażowym Przemysłu Okrętowego „Budimor” w Gdańsku oraz w Zakładach Mechanicznych im. gen. Karola Świerczewskiego „Zamech” w Elblągu.

W dniach 16–19 grudnia 1970 r. był uczestnikiem strajku w Zamechu, przemarszu i wiecu pod budynkiem KP PZPR, a 29 czerwca 1976 r. uczestnikiem akcji protestacyjnej w Zamechu. W dniach 18–31 sierpnia 1980 r. współorganizował strajk rotacyjny w „Zamechu”, był przewodniczącym Komitetu Strajkowego.

We wrześniu 1980 wstąpił do „Solidarności” i był przewodniczącym Zakładowego Komitetu Założycielskiego w „Zamechu” oraz przewodniczącym Komisji Zakładowej. Został delegatem na I Walny Zjazd Delegatów Regionu Elbląskiego. Po wprowadzeniu stanu wojennego zajął się dystrybucją niezależnych pism „Zwyciężymy” i „Opornik Elbląski”, organizował niejawne struktury NSZZ „Solidarność”. 3 maja 1982 r. był organizatorem manifestacji pod Pomnikiem Ofiar Grudnia ’70 w Elblągu.

Został aresztowany 13 listopada 1982 r. Był przetrzymywany w areszcie Komendy Wojewódzkiej MO w Elblągu, następnie w Areszcie Śledczym w Elblągu i Gdańsku. Zwolniono go 30 lipca 1983 r. na mocy amnestii. Po wyjściu z aresztu został czynnym członkiem Tymczasowego Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność” i ponownie był zatrzymywany i przesłuchiwany. W latach 1984–1989 podjął pracę w Zakładach Energetycznych w Elblągu.

Po reaktywacji „Solidarności” został przewodniczącym Zarządu Regionu związku. W latach 90. należał do Porozumienia Centrum. W wyborach w 1993 r. bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski z ramienia Zjednoczenia Polskiego. Od 1990 do 1994 r. był radnym i jednocześnie prezydentem Elbląga. Następnie przeszedł na rentę.

Działał w Polskim Związku Działkowców, w 2003 r. założył Stowarzyszenie Osób Represjonowanych i Poszkodowanych w latach 1980–1990 Regionu Elbląskiego, należy do Stowarzyszenia „Rozwój i Praca Przyszłością Samorządu”. W 2008 r. został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

fot. TV Truso.