3 maja 2016 w wieku 88 lat zmarł profesor Janusz Tabir – historyk, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, członek Polskiej Akademii Nauk, badacz dziejów kultury i ruchów religijnych w Polsce.

Profesor ukończył VII Liceum Ogólnokształcące im. Juliusza Słowackiego w Warszawie, następnie studiował historię na Uniwersytecie Warszawskim. Magisterium uzyskał w Instytucie Historii UW w 1950. Tam też uzyskał w 1954 stopień doktorski (kandydat nauk historycznych) na podstawie rozprawy napisanej pod kierunkiem Władysława Tomkiewicza. Habilitował się w 1960 w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk. Profesorem nadzwyczajnym został w 1966, a profesorem zwyczajnym w 1973. Był pracownik IH PAN w latach 1953–1997 (zastępca dyrektora 1968–1983, dyrektor 1983–1990), wiceprezesem PAN w latach 1999–2003, członkiem PAN: korespondentem od 1983, rzeczywistym od 1989. Był członkiem czynnym Polskiej Akademii Umiejętnościi członkiem Komitetu Nauk Historycznych PAN.

W 1965 został redaktorem naczelnym rocznika „Odrodzenie i Reformacja w Polsce”. W latach 1986–1989 był członkiem Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego. Był przewodniczącym rady naukowej Polskiego Słownika Biograficznego. Przez wiele lat pełnił funkcję przewodniczącego Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów. Był członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz prestiżowych gremiów naukowych m.in. Nagrody Naukowej KLIO (członek jury od 1996). Przewodniczył kapitule Konkursu o Nagrodę i Medal Zygmunta Glogera, od 1984 prowadzonego przez Społeczne Stowarzyszenie Prasoznawcze „Stopka” z Łomży. Jego żoną była historyk Julia Tazbir.

Profesor zasłużony dla polskiej nauki i kultury był  odznaczony m.in:

Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, postanowieniem z 12 stycznia 1999 w uznaniu wybitnych zasług dla rozwoju nauki polskiej;

Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1992);

Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1978);

Medalem Komisji Edukacji Narodowej.

źródło: warszawa.tvp.pl, foto: wikipedia.pl