Imbir (Zingiber officinale Rosc.) to gatunek rośliny uprawnej z rodziny imbirowatych. Najwyższej jakości, bardzo aromatyczny i słodkawy gatunek pochodzi z Jamajki.

Imbir uprawiany jest też w Indiach, Chinach i Malezji. Stosowany od wieków w medycynie konwencjonalnej oraz ziołolecznictwie jako przyprawa i lek wzmacniający żołądek, a także poprawiający trawienie.  Jest jedną z pierwszych przypraw korzennych, które zostały przywiezione do Europy i wówczas był stosowany jako składnik leku przeciw zarazie morowej. W tradycji państw azjatyckich był wykorzystywany między innymi jako afrodyzjak.

Najważniejszą częścią imbiru jest przede wszystkim jego kłącze, którego głównymi składnikami aktywnymi biologicznie są  lecznicze olejki eteryczne takie jak: zingiberen, kurkumen, limonen, cytral, kamfen, zingiberol oraz substancje żywicowe – gingerole. Te skoncentrowane substancje biologicznie czynne nadają tej roślinie charakterystyczny zapach i smak, są bardzo łatwo przyswajalne przez organizm jednocześnie wywierając korzystny wpływ na zdrowie. Imbir ma specyficzny, silny aromat z odświeżającą, nieco słodkawą nutą, zaś w smaku jest palący, korzenny, pikantny, lekko gorzki.

Imbir może być wykorzystywany w wielu dolegliwościach jako cenny lek o wielokierunkowym działaniu. Posiada działanie przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwpasożytnicze, przeciwgrzybicze i przeciwutleniające (przeciwnowotworowe). Jest lekiem przeciwzapalnym, przeciwbólowym, przeciwreumatycznym, a także regenerującym tkankę chrząstki. Zaobserwowano także działanie hipoglikemizujące.  Wykazuje skuteczność w chorobie wrzodowej. Reguluje i obniża poziom uszkodzonego cholesterolu we krwi, zmniejsza oksydacje frakcji LDL i wynikające z tego działanie przeciwmiażdżycowe.

 Ze względu na właściwości przeciwwymiotne, sok ze świeżego imbiru (po starciu na tarce i odciśnięciu) może być stosowany w chorobie lokomocyjnej i w przypadkach zatruć pokarmowych oraz niestrawności.

Imbir wzmaga apetyt, pobudza wydzielanie śliny i kwasu żołądkowego, co korzystnie wpływa na trawienie i wchłanianie lipidów. Pobudza funkcję enzymów trzustkowych (lipazy, amylazy, proteazy), także zwiększając aktywność enzymów trawiennych błony śluzowej żołądka.

Imbir pobudza układ odpornościowy organizmu, posiada właściwości rozgrzewające i może być stosowany w leczeniu przeziębień oraz stanów grypowych. Może być także skutecznym środkiem w leczeniu bakteryjnego zakażenia dróg oddechowych. Antyhistaminowe właściwości imbiru pomagają leczyć alergię, ułatwią oddychanie chorym na astmę oraz w nieżytach gardła i oskrzeli.

Imbir sprawdza się doskonale także w kuchniach całego świata. Jako przyprawa jest szczególnie wykorzystywany w kuchniach Wschodu. Jest szczególnie popularny jako dodatek do sushi i wielu potraw kuchni indyjskiej i tajskiej.

W Polsce imbir jest dodatkiem do ciast, deserów, kawy, zup, pieczonego mięsa. Wraz z chmielem i innymi przyprawami jest używany do produkcji miodów pitnych korzenno-ziołowych. Surowy korzeń imbiru dodany do herbaty to doskonały napój rozgrzewający. Natomiast sproszkowany imbir będzie doskonałym dodatkiem do sałatek owocowych czy pieczonych jabłek. Imbir doskonale komponuje się z pieprzem, zielem angielskim, liściem laurowym, goździkami i gałką muszkatołową.

Imbir zatem to cenna i zdrowa roślina! Ja najbardziej lubię świeży korzeń imbiru pokrojony w cieniutkie plasterki, który dodaję do herbaty ziołowej np. z melisy, rumianku i lipy, często dodaję do niej także niesłodzony sok z malin … to prawdziwa rozgrzewająca rozkosz 🙂

źródło: wikirose.pl, foto: pixabay.com